Gdy byłam młodsza, myślałam, że w Polsce podział w społeczeństwie przebiega między tymi, którzy bardziej lubią psy, a tymi, którzy bardziej lubią koty. Ale zmieniłam zdanie!  Podział w naszym społeczeństwie jest między tymi, którzy lubią kawę, a tymi, którzy wolą herbatę.

Historia picia kawy w Polsce związana jest z wojnami, które Rzeczpospolita prowadziła z Turcją. Otóż, podczas odsieczy Wiednia (1683), polscy żołnierze odnaleźli worki z zielonymi ziarnami, dość dużymi. Gdy przesłuchiwano jeńców tureckich, zapytano ich co to są za ziarna. Powstaje z nich napój po spaleniu ziaren,  kahve, odpowiedział jeden z janczarów. Napój powoduje, że długo nie odczuwa się zmęczenia, a jego gorycz pomaga zwalczyć  ospałość w upał.

Tak do naszego kraju przywędrowała wraz z powracającymi wojskami kawa. W czasach saskich stała się tak popularna, że  Jędrzej Kitowicz opisuje jej podawanie w swoim „ Opisie obyczajów za panowania Augusta II”. W „Panu Tadeuszu”  Mickiewicz opisał znakomitą wersję kawy, wymieniając  jej najważniejsze przymioty.

Dzisiaj, kiedy mamy ekspresy do kawy oraz tysiące odmian napoju, zapominamy, że młynek do kawy to było jeszcze 30 lat temu podstawowe wyposażenie każdego domu.

Tymczasem sprawa herbaty miała się zupełnie inaczej.