Czy można nadać kilka tysięcy nazw miastom i wsiom w jednym państwie naraz?

Tak, a działo to się w Polsce tuż po zakończeniu wojny.  Na jednej trzeciej terytorium naszego państwa (Ziemie Odzyskane) pozostały nazwy niemieckie a napływająca ludność polska nie akceptowała takiego stanu rzeczy. Komisja Ustalania Nazw Miejscowości pod przewodnictwem profesora Stanisława Srokowskiego  podjęła się tytanicznej pracy. W powojennych warunkach, wśród morza gruzów i braku podstawowych artykułów, mając tylko częściowo  udostępnione dane, członkowie Komisji nadali nowe nazwy rzekom, jeziorom, górom, miastom i wsiom.

Kierowano się przede wszystkim  historycznymi wzmiankami z nazwami piastowskimi lub słowiańskimi.  Kilka przykładów: Sagan-Żagań, Neisse-Nysa, Babitz-Babice, Sudeten-Sudety. Dla napływających tam Polaków był to również sygnał, że można rozpocząć nowe, powojenne życie bez śladów niemczyzny. A po drugiej wojnie światowej była to wiadomość arcyważna.